YIKIM NOTLARI / ÖNÜMÜZ KIŞ!

                                                                              "O
                                                                             gün
                                                                           benim
                                                                           alışkın
                                                                        uyandığım
                                                                        günler gibi
                                                                       başladı bitti
                                                                  öldüm akşamında
                                                                              ilk
                                                                             kez”
                                                                                                           (Metin Altıok / Hesap İşi Şiirler)

Bu topraklarda hakikatle kurulan ilişkinin (Bedreddin’den bu yana) duygusal veya ideolojik karakteri
bir eşikle tarif edilebiliyor.
Akşamüstü… Evinin yıkımını bekleyen insanların sözlüklerde yer almayan anlamlarla dilsiz
karşılaşması. Ne yıkımın ne de yıkılanın bir söylemi olmaksızın, gerçeğin akışkan bir halde insan
bilincine kendiliğinden yöneldiği zamandır bu.
Bir ağlama sesi…
İnsan türünün evriminde sakinleşen, kesik kesik soluyan, öfkesi saflaşan bir kılcal gelişiyor. Bu tarifin
ardında dil bilgisi yok. İnsanların barınma gereksinimi laf dinlemez! Zira önümüz kış!
Çadırda yaşamak iyi bir şey olsaydı, kapitalist tedarik zinciri, beton ve demir stoklarını her daim hazır
tutmazdı. Bugün deprem sonrası yapılan iş, yıkılan binalardan demiri ayrıştırarak piyasaya tekrar
sürme faaliyetinden ibaret. İnsanı toprağından ayrıştırma işi ise olağan göç yollarından, olağan
şehirlere doğru bir akışa dönüştü epeydir.
Her meslekten insanlar, gittikleri şehirlere “kusurlu” bir açıyla yerleşiyor. Hem alırken hem de
verirken. Aldığı daha az, verdiği daha çok bir hesaplama.
İktisat kitaplarında anlatılan bir konudur; emeğin mobilizasyonu!
Bir anlamda hareket etme yeteneği. Bu yıkımlar bu yeteneği epey açığa çıkardı. Bir yunus balığının
kıyıda gezinmesi gibi bir şeydir bu. Kim ne derse desin “ucuz emek” kapitalist keyfiyetin öncellerinin
mirasıdır. Zira liberalizm, kötülüğün mirasyedisidir.

Bir çocuk sesi…
Önceden rüyasını Arapça gören bir kuşağın çocukları, gerçeğin bilenmiş biçimini yaşıyor. Gerçek
dediğimiz paslanmaz bir bıçaktır! Saplanır esrimiş söylemin en semirmiş yerine. Yalanın rahatı hep
kaçar.
Bir yetişkin sesi…
Bulutlar sırtında taşıyor bu yükü. Kapısı, penceresi sökülmüş, zoraki terkedilmiş evlerin içine yağacak
yağmur. Şehrin gördüğü ile göründüğü arasındaki fark, bir belleğin terazisinden taşan, herhangi bir
ölçü veya ölçüte sığmayan gerçekliğin özüdür. Vasat söylem ölgün ve solgun renklere karışıyor.
Söz, söyleyenin söküğüne dönüşüyor!
Güz’ün sesi…
Soğumuyor bir an bile.